دی‌جی (DJ) مخفف عبارت “Disc Jockey” است و به شخصی اطلاق می‌شود که با استفاده از تجهیزات صوتی و نرم‌افزاری، موزیک‌ها را انتخاب، میکس و پخش می‌کند. دی‌جی‌ها معمولاً در مهمانی‌ها، کنسرت‌ها، و فضاهای عمومی از جمله کلا‌پ‌ها و فستیوال‌ها فعالیت می‌کنند و هدف آن‌ها ایجاد جوی موزیکال و سرگرمی برای مخاطبان است.
تاریخچه دی‌جی
1. آغاز‌های اولیه (سال‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰)
مفهوم دی‌جی به اوایل دهه ۱۹۲۰ برمی‌گردد، زمانی که رادیوها به‌طور گسترده‌ای محبوب شدند و فردی به نام “دی جی” به عنوان کسی شناخته می‌شد که موزیک‌ها را از روی صفحه‌های وینیل پخش می‌کرد.
در این دوران، دی‌جی‌ها بیشتر کارشان محدود به پخش موزیک در رادیوها بود.
2. اوج محبوبیت (دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰)
با افزایش محبوبیت موزیک‌های راک و رول، دی‌جی‌ها به مهم‌ترین عناصر رادیو تبدیل شدند و به صورت زنده موزیک‌های جدید را به شنوندگان معرفی می‌کردند.
در این دوره، دی‌جی‌ها به عنوان مجریان و سرگرم‌کنندگان در رویدادها و مهمانی‌ها نیز ظاهر شدند.
3. ظهور فرهنگ دی‌جی (دهه ۱۹۷۰)
در دهه ۷۰، با پیشرفت‌های فناوری در زمینه ضبط و پخش موزیک، دی‌جی‌ها شروع به استفاده از دو صفحه‌گردان (turntables) کردند که به آن‌ها این امکان را می‌داد تا ترک‌ها را به‌طور زنده میکس کنند.
در همین دوران، فرهنگ دیسکو به اوج خودش رسید و دی‌جی‌ها نقش بسیار زیادی در شکل‌دهی به این فرهنگ داشتند.
4. پیچیدگی و نوآوری (دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰)
در این دوران، تکنیک‌های جدید مانند «اسکرچ» (scratch) و «بیت مچینگ» (beat matching) توسعه یافتند.
ورود موزیک الکترونیکی به صحنه موسیقی و ظهور ژانرهایی مانند هاوس، تکنو و ترنس، به محبوبیت دی‌جی‌ها کمک کرد.
با ظهور نرم‌افزارهای کامپیوتری مثل Traktor و Serato، دی‌جی‌ها می‌توانستند به راحتی موزیک‌ها را میکس کرده و اجرا کنند.
5. عصر مدرن (سال‌های ۲۰۰۰ تا کنون)
دی‌جی‌ها نقش کلیدی در فستیوال‌های موسیقی و کنسرت‌های بزرگ ایفا می‌کنند.
فرهنگ دی‌جی در حال تحول است و دی‌جی‌ها هم‌اکنون به‌عنوان تولیدکنندگان موسیقی نیز شناخته می‌شوند. برخی از آن‌ها حتی خودشان موزیک‌های اورجینالی را تولید و منتشر می‌کنند.
با پیشرفت تکنولوژی، دی‌جی‌ها به کاربران این امکان را داده‌اند که به سادگی موزیک‌های مختلف را از پلتفرم‌های آنلاین انتخاب و پخش کنند.
